محمود روح‌الامینی در ۵ مهر ماه ۱۳۰۷ هـ. ش. در کوهبنان (استان کرمان) متولد شد. تحصیلات خود را ابتدا در مکتبخانه سپس در دبیرستان ایرانشهر و پهلوی کرمان پی گرفت. آنگاه در ۱۳۲۸ هـ. ش. برای ادامه تحصیل به تهران آمد و در دبیرستان دارالفنون به تحصیل علم مشغول شد. در ۱۳۳۱ هـ. ش. به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران رفت و در ۱۳۳۴ هـ. ش. موفق به اخذ لیسانس زبان و ادبیات فارسی شد.

وی در دوران تحصیل در این مقطع، محضر اساتید برجسته­ای چون محمد محمدی، ابراهیم پورداوود، صادق کیا، خطیبی، بدیع‌الزمان فروزانفر، محمد معین، پرویز ناتل خانلری، احسان یارشاطر و عبدالعظیم قریب را درک کرد. مدتی در دبیرستان پهلوی و شریعت­زاده در شهر آمل مشغول تدریس شد. بعد در مدرسه دارالفنون دبیر ادبیات گردید. در ۱۳۳۹ هـ. ش. در رشته علوم اجتماعی از دانشگاه تهران فوق لیسانس گرفت و در همین سال جهت ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن به تحصیل پرداخت و از محضر استادانی چون ژرژ گوروویچ، کلود لوی استروس، آندره لورا گوران بهره برد و موفق به اخذ درجه دکتری در رشته مردم‌شناسی شد. دکتر روح­ الامینی مدتی در موزه مردم شناسی فرانسه مشغول به کار شد. سرانجام در ۱۳۴۸ هـ. ش. به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. او رشته مردم شناسی را در دانشگاه تهران تأسیس کرد و در ۱۳۷۹ هـ. ش. بازنشسته شد. روح الامینی در ۱۳۸۰ هـ. ش. جزء چهره های ماندگار برگزیده شد. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سالها خدمات علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در ۱۱ خرداد ماه ۱۳۸۱ ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران زمین معرفی کرد و لوح تقدیری به استاد اهدا نمود.

از دکتر روح الامینی مقالات متعددی در مجلات معتبر داخلی و فرانسوی منتشر شده و آثار ارزنده ای چون «گرد شهر با چراغ عطار»، «زمینه فرهنگ شناسی»، «به شاخ نباتت قسم: باورهای عامیانه درباره فال حافظ»، «آیین­ها و جشن­های کهن در ایران امروز»، «نمودهای فرهنگی و اجتماعی» و «فرهنگ و زبان گفتگو» از وی منتشر شده است.