۵ مهرماه ۱۳۷۶
جناب آقای دکتر خلیلی عراقی رئیس محترم دانشگاه تهران
احتراماً، باتقدیم تبریک و خیر مقدم و آرزوی سلامتی و موفقیت، معروض میدارد، بطوریکه خاطر شریف بخوبی مستحضر است، پس از نقل مکان دانشکده علوم اجتماعی به ساختمان جدید (خیابان کارگر شمالی در سال ۱۳۷۱) و اقدامها و پایمردی‌های رئیس دانشگاه وقت جناب دکتر رحیمیان، در حفظ باغ نگارستان (با تصویب شورای دانشگاه نام نخستین این مجموعه یعنی «باغ نگارستان» به دانشکده علوم اجتماعی سابق و دانشسرایعالی اسبق برگردانده شد) اینجانب مأمور آماده‌سازی بنا و راه‌اندازی مرکز اسناد و آثار دانشگاه گردیدم، و تا خردادماه امسال (۱۳۷۶) کلاسهای درسم نیز در باغ نگارستان بود. و در این مدت روزهای سه‌شنبه، علاوه بر کلاس فرصتی برای دیدارها و خدمات و انجام کارهای مربوطه بود، که پس از بازنشستگی (شهریور ۱۳۷۶) نیز بر عادت مألوف سه‌شنبه‌ها به آنجا میروم، به مصداق:
| رقیب گفت بدین در چه میکنی شب و روز | چه میکنم! دل گمگشته باز میجویم |
(1)
چنانکه مستحضرید، پس از رفتن جناب دکتر رحیمیان تا به امروز، دگرگونی‌ها، تصمیم‌گیری‌ها، نقشه‌ها، ـ که شرح آن «مثنوی هفتاد من کاغذ شود»، در این بنا و درباره این بنا فراوان بود:
| شرح این هجران و این سوز جگر | این زمان بگذار، تا وقت دگر |
از این همه تصمیم‌گیری‌ها، بیگمان تصمیمی‌که در شورای دانشگاه تهران مورخ سه شنبه ۱۵/۴/۱۳۷۲ (در محل نخستین شوراهای دانشگاه) به تصویب رسید، مبنی بر اینکه باغ نگارستان به عنوان «مرکز اسناد و آثار دانشگاهی» احیاء و آماده شود، میتواند مناسبترین کاربرد باشد. که اساسنامه مرکز نیز، در همان زمان تنظیم و با صلاحدید دانشگاه، برای تصویب نهائی به وزارت علوم و آموزش عالی فرستاده شد. که متاسفانه، آن اساسنامه و پیشنهادها، با تغییرهای بعدی، در وزارتخانه بدست فراموشی سپرده شد.
در سال گذشته نیز، با آغاز تعمیرها ـ که همراهی و مساعدت دکتر حسن حبیبی، معاون محترم ریاست جمهوری و محقق سابق موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی، عامل و پشتوانه عمده آنست ـ یکی از تصمیمها این بود که رئیس دانشگاه، لااقل دو روز در هفته، برای جلسه‌های شورای دانشگاه، و ملاقاتها و جلسه‌های دیگر، در اینجا مستقر شود، که خود پشتوانه‌ای نمادین و موثر، در حفظ بنا و راه‌اندازی و رونق مرکز اسناد و آثار دانشگاهی خواهد بود. امید است این تعمیر و بازسازی و نوسازی (که خداکند، زیاد با «مدرن‌گرائی» و زرق و برق‌های تصنعی همراه نباشد) و بالاخره بازگشائی و رونق مرکز، با عنایت و مساعدت جنابعالی، که از نخستین گامها همراه و ناظر بوده‌اید، جامه عمل بپوشید.
(۲)
به روال هفتگی، سه‌شنبه گذشته که مصادف با اول مهرماه، و آغاز سال تحصیلی بود، تنی چند از استادان بازنشسته دانشگاه تهران، که مدتی از دوران تحصیل خود را، نیز در این محل گذراندهاند، به مصداق: «سر بنه آنجا که باده خورده‌ای»، به باغ نگارستان آمدند، و این پیشنهاد مطرح شد که خوب است ترتیبی داده شود که نخستین سه‌شنبه هر ماه فرصتی باشد که استادان بازنشسته دانشگاه بتوانند در این نخستین مرکز آموزش عالی ایران گردآیند، و مقدمه‌ای باشد که با حمایت و پشتیبانی مقامات دانشگاه تهران، «انجمن استادان بازنشسته» تاسیس گردد. که بیگمان در تکمیل و رونق مرکز اسناد و آثار دانشگاهی نیز گامی‌پویا و پایا خواهد بود.
باتقدیم احترامات فائقه
محمود روح‌الامینی